Astronawigacja - 0. Wstęp

sfera niebieska

kula współcentryczna kuli ziemskiej o nieskończenie wielkim promieniu (rzut powierzchni kuli ziemskiej w przestrzeń kosmiczną o nieskończonym promieniu).

oś świata (oś niebieska)

przedłużenie osi ziemskiej w nieskończoności - przecina ona sferę niebieską w dwóch miejscach zwanych biegunami niebieskimi PN i PS.

równik niebieski

koło wielkie, którego płaszczyzna jest prostopadła do osi świata - rzut równika niebieskiego na sferę niebieską.

południk niebieski (południk miejscowy)

koło wielkie przechodzące przez zenit, nadir, oraz bieguny niebieskie - rzut miejscowego południka geograficznego przechodzącego przez obserwatora, na sferę niebieską.

linia pionu

prosta przechodząca przez obserwatora i środek Ziemi i wyznaczająca na sferze niebieskiej zenit Zn i nadir Nd.

horyzont astronomiczny

płaszczyzna koła wielkiego, która jest prostopadła do linii pionu i przechodzi przez środek Ziemi.

wysokość biegunowa

łuk południka niebieskiego zawarty pomiędzy widocznym biegunem niebieskim a jego rzutem na płaszczyznę horyzonty astronomicznego - jest on równy co do wartości szerokości geograficznej obserwatora (fi)

widoczny biegun

rzut osi świata na płaszczyznę horyzontu - daj linię N-S

koło wielkie

koło, którego płaszczyzna przechodzi przez środek sfery niebieskiej.

horyzont pozorny

koło małe na sferze niebieskiej, którego płaszczyzna przechodzi przez oczy obserwatora i jest również prostopadła do linii pionu

widnokrąg astronomiczny

koło małe na sferze niebieskiej, którego płaszczyzna jest prostopadła do linii pionu i znajduje się poniżej horyzontu astronomicznego - oddalenie widnokręgu astronomicznego od horyzontu astronomicznego zależy od wzniesienia oczu obserwatora

górny południk niebieski obserwatora

ta połowa południka niebieskiego, na której znajduje się zenit

dolny południk niebieski obserwatora

druga połowa południka niebieskiego, na której znajduje się nadir