ekspansja terytorialna Rzymu, Cesarstwo rzymskie, historia, klasa 1

legiony

ciężkozbrojna piechota rzymska, licząca około 5000 żołnierzy. Pobór był obowiązkowy, aż do panowania Augusta, gdzie stał się ochotniczy i można było zyskać obywatelstwo

Imperium Romanum

terytorialny zakres władzy Rzymu, do 264 p.n. e rozciągała się na całą Italie. Walczyła z Galami, Latynami,

kolonia

osada zakładana na podbitych terenach

triumf

procesja po ulicach Rzymu wodzów, którzy odnieśli znaczne zwycięstwo

kartargina

założona przez Fenicjan kolonia w IX w. p.n.e.

I wojna punicka

wojna między Rzymem a Kartaginą między 264-241 p. n. e. Kartagina przegrała i straciła Sycylię, Sardynię i Korsykę

II wojna punicka

Walka Rzymu i Kartaginy o podbój Hiszpanii między 218-201 r p.n.e. Rzymianie wygrali i narzucili Kartaginie zmniejszenie wojsk i zakaz toczenia wojen bez zgody

III wojna punicka

ostatnia wojna, ponieważ Rzymianie nadal jej się obawiali w 149-146 p.n. e zakończyła się zburzeniem Kartaginy.

prowincja

posiadłość poza Italią

namiestnicy

rzymscy urzędnicy, kierujący prowincjami. Rządzili nimi prokonsulowie lub propretorzy

wojna sprawiedliwa

wojna którą powodowali Rzymianie gdy ktoś nie zgadzał się na ich żądania

powstanie spartakusa

powstanie niewolników w około 70 r. p.n.e

Cezar

pokonał w połowie I w p.n.e. swoich przeciwników w wojnie domowej i żył jako wieczny dyktator. Został zabity 25 marca 44r. p.n.e. przez obrońców republiki. Później, cezarianie i obrońcy republiki zawarli porozumienia ale i tak doszło do wojen domowych

Upadek republiki

po zamordowanie Cezara, doszło do wojny domów w 31 r. p.n.e. w wyniku której Oktawian, który jako adoptowany syn Cezara stał się Cesarzem. Później dostał przydomek August (wywyższony (

princeps

do III w. n.e. cesarz nie sprawował władzy absolutnej i miał służyć dobru lub był usuwany siłą

pryncypat

ustrój cesarstwa rzymskiego między I-III w n.e.

administracja cesarska

urzędnicy mający wspierać Cesarza w jego poczynaniach. To cesarz ich wybierał

Pax Romana

pokój rzymski. Stosunkowo spokojny, bezpieczny czas dla Rzymu między I, a II wiekiem

romanizacja

zjawisko polegające na przyjmowaniu przez inne ludy rzymskich tradycji i kultury