Nazwa pochodzi od oratorio, miejsca wspólnych modlitw. Inicjatorem był Fillipo Neri. Założył on dom modlitwy w Rzymie przy kościele San Girolano della Caritas
Początkowo inscenizowano historie i wydarzenia biblijne. Uczestniczono w pasjach, tworzono moralitety, dramaty liturgiczne i misteria. Oratorium powstało w 17 wieku
2 lub 3 duże części i wewnętrzny podział: recytatywy, arie, ansable, chóry i partie instrumentalne. Cechą charakterystyczną była partia narratora (testo).
Oratorio volgare (ludowe) największą role odgrywaly partie solowe. Luigi Rossie. Oratorio latino (łacińskie) były dla warstw wykształconych, dużą rolę odgrywały chóry. Giacomo Carissimi
