Pomoc psychologiczna kon

Czym jest pomaganie?

Pomaganie to zachowanie prospołeczne, czyli nastawione na dobro innych osób, grup czy instytucji.

Co mają na celu zachowania allocentryczne?

mają na celu osiągnięcie korzyści przez inną osobę, użyteczną zmianę w jej życiu, zaspokojenie jej potrzeb

Co mają na celu zachowania socjocentryczne?

mają na celu korzyści grupy, społeczności lub instytucji

Czym są zachowania altruistycze?

działania nastawione na dobro innych osób, z pominięciem własnych korzyści, a niekiedy nawet powodujące straty

Wymień rodzaje pomocy psychologicznej.

ukierunkowane na: rozwój jednostki, rozwój cech podmiotowych i właściwości środowiska, które sprzyjają kształtowaniu i zachowaniu zdrowia, zapobieganie patologii, w rozwiązywaniu kryzysów rozwojowych, sytuacji traumatycznych i kryzysowych, zmniejszanie za

Pomocowe działania mogą mieć charakter:

wspierający, psychoterapeutyczny, edukacyjny, oddziaływanie na mechanizmy fizjologiczne poprzez obniżenie poziomu pobudzenia

Pomoc psychologiczna odbywa się za pomocą:

rozmowy psychologicznej

Rozmowę psychologiczną od zwykłej rozmowy odróżniają?

kompetencje i wiedza

Co ma na celu pomoc psychologiczna?

ma na celu pomoc osobie lepiej zrozumieć subiektywny świat swoich przeżyć i znaczeń. Ważne by podczas jej trwania psycholog uruchamiał te swoje właściwości, reakcje, zdolności, które sprzyjają w badaniu znaczeń i doświadczeń świata wewnętrznego pacjenta

Rozmowa psychologiczna nie jest okazją do:

- zaspokajania potrzeb psychologa, - zaspokajania ciekawości psychologa, - zaspokajania samotności psychologa, - zaspokajania potrzeby znaczenia psychologa, - rywalizacji z pacjentem ani przekonania go o swoim zdaniu

Ważne są także ... warunki rozmowy.

zewnętrzne

Nawiązywanie kontaktu:

na poziomie introspekcyjnym przygotowanie się do zrozumienia drugiej osoby, a na poziomie behawioralnym – komunikatywne przekazanie swojej gotowości

Rola kontaktu:

ułatwia zrozumienie problemu badanemu, ułatwia zmierzenie się z problemem, jest informacją jak otoczenie reaguje na dane zachowania

Czynniki sprzyjające nawiązywaniu kontaktu:

autentyczność, wzajemna uwaga, zaangażowanie, pierwsze wrażenie, dystans psychologiczny, życzliwość, chęć pomocy, pierwsze pytania ogólne i otwarte

Czynniki utrudniające pogłębianie kontaktu:

silne przywiązanie do modelu funkcjonowania w kontakcie z pacjentem, zły stan psychiczny bądź fizyczny nasz lub pacjenta/klienta, brak odpowiednich umiejętności, subiektywne przeświadczenie o ich braku, niepewność przyjętej roli, pomieszanie roli

Wskaźniki kontaktu pozornego:

trudności z konc. uwagi, brak zainteresowania rozmową, przekonanie, że osoba nie mówi o niczym ważnym, trudności w zebraniu danych i analizie uzyskanych informacji, przekonanie o przewidywalności wypowiedzi, chęć przerwania wypowiedzi osoby mówiącej

Zachowanie pomagacza sprzyjające podtrzymywaniu kontaktu pozornego:

brak komunikatów o akceptacji, fiksacja na jednym sformułowaniu, problem z k. niewerbalną, przedwczesne interpretacje, ocenianie, parafrazy bez miejsca na informację zwrotną od pacjenta, skupienie na sobie, trudność w stosowaniu ciszy

Co oznacza niechęć, a co opór?

Niechęć oznacza wahanie się przed zmianami. Opór oznacza wycofanie się pod wpływem nacisku

Źródła niechęci klienta:

- strach przed intensywnością pracy - brak zaufania - lęk przed dezorganizacją (funkcjonowania na co dzień) - wstyd (ludzie wstydzą się tego, że się wstydzą) - strach przed zmianami

Źródła oporu:

brak potrzeby korzystania z pomocy, wrogie nastawienie wizja krzywdy, skierowanie do skorzystania z pomocy, odmienne cele procesu pomocowego, wcześniejsze negatyw. doś., brak zrozumienia intencji osoby pomagającej, opór jako sposób wyrażania siebie

Sposoby radzenia sobie z niechęcią i oporem:

- postrzegaj niektóre formy oporu i niechęci jako normalne - zaakceptuj niechęć jako unikanie - analizuj swoją niechęć i unikanie - analizuj jakość swoich działań - bądź realistą i bądź elastyczny - pomóż szukać bodźców i sposobów do wykraczania poza opór

Kontakt pozorny ze strony osoby potrzebującej:

- potrzeba ochrony - lęk przed oceną - nieadekwatność reakcji emocjonalnej do przekazywanej treści - obronna koncentracja na rozmówcy - niejasny status motywacyjny

Wpływ na komunikacę werbalną w kontakcie pozornym:

milczenie odb., odp nie na temat, nierozumienie o co chodzi w danym temacie, niewyraźne mówienie, zdawkowe odp, zbyt duży nacisk na odbiorcę, fiksacja na jednym temacie, odbiorca nie daje dojść do głosu, za duża przestrzeń pomiędzy odb, a nadaw.

Cechy nadawcy:

• wiarygodność • autorytet (kompetencje, decyzyjność) • atrakcyjność (sympatia)

Cechy nadawcy i odbiorcy:

• kompetencje językowe • samopoczucie psychofizyczne • aktywność i motywacja • przekonania i stereotypy • dyskomfort fizyczny (ból, niewygoda, zimno)

Postawy w komunikacji:

ASERTYWNA: aktywne słuchanie, troska, zainteresowanie, kontakt wzrokowy ULEGŁA: przepraszanie, cichy głos, opuszczony wzrok, nadmierne potakiwanie AGRESYWNA: prezentacja siły, podchwytliwe pytania, ironiczność, ostry/zimny głos, poczucie wyższości

Zdolności osoby pomagającej:

1. Podążanie za klientem 2. Empatyczne reagowanie 3. Niezaborcza życzliwość 4. Otwartość 5. Konkretność 6. Koncentracja na „tu i teraz”

Podążanie za klientem:

Przeszkadzanie w rozwijaniu wątku, Fasadowa zgoda na rw, Rozproszona zgoda na rw, Aktywne wspomaganie w

Empatyczne reagowanie:

Nieadekwatność empatyczna, Nieużywanie empatii, Podstawowe dostrojenie się, Trafne, empatyczne reagowanie

Jakie skutki niesie nadmierne empatyczne reagowanie?

ochrona pacjenta, brak obiektywizmu, wykończenie emocjonalne

Niezaborcza życzliwość:

Zamykająca krytyka, Maska profesjonalisty, Bierna akceptacja, Aktywna akceptacja

Otwartość pomagacza:

defensywność, bezosobowość, towarzyska konwencjonalność, konstruktywna otwartość

Konkretność:

ucieczka od konkretu, bierność, zainteresowanie konkretem, poszukiwanie konkretu

Koncentracja na „tu i teraz”:

Ucieczka od tit, niekorzystanie z tit, Zainteresowanie tit, Świadome użytkowanie tit

Czym są granice interpersonalne?

to niewidzialne, regulujące kontakt z innymi, bariery otaczające jednostkę oraz grupy ludzi. Dzięki granicom możliwa jest ochrona odrębności

Rodzaje granic:

- fizyczne – dopuszczamy tylko najbliższe osoby - emocjonalne – związane z identyfikacją i nazywaniem uczuć - intelektualne – identyfikacja potrzeb i przyjmowanie informacji - duchowe – system wartości

Systemy granic:

ELASTYCZNY celowo przepuszczalny, pozwala na swobodne i bezpieczne relacje z innymi ludźmi bez naruszania cudzych granic SZTYWNY mur niepozwalający na nawiązywanie kontaktów, brak wsparcia, BRAK GRANIC nadmierna emocjonalność, rodziny splątane/uwikłane

Obszary przekraczania granic:

- odległość fizyczna - dotyk/wzrok - zwyczaje językowe - poruszane treści - poglądy - telefony po godzinach / dyspozycyjność - odpowiedzialność i kontrola - odczuwane emocje

Psycholog przed przystąpieniem do pracy z dzieckiem ma obowiązek poinformować dziecko o:

roli i kompetencji psychologa, celu usługi i sposobu jej realizacji, spodziewanych korzyści, spodziewanego dyskomfortu, czasu trwania usługi, zasady poufności i ograniczeń, prawa do wyrazania sprzeciwu, zadawania pytań, dobrowolności

Proces poradnictwa:

Tworzenie warunków sprzyjających rozwiązywaniu problemu, Diagnoza bieżącego problemu, Poszukiwanie czynników utrudniających rozwiązanie problemu, Poszukiwanie nowych sposobów rozwiązywania problemu, Opracowanie planu działania, Realizacja planu działania

Oddziaływania behawioralne z dzieckiem:

praca na poprzeczce (zadania adekwatne do umiejętności), analiza behawioralna wg Carol Sutton (zdarzenie poprzedzające-konsekwencje)

Dylematy i trudności w poradnictwie dzieci:

opiekunowie z wysokimi wymaganiami, rodzice niezaangażowani, opiekunowie lękowi, rodzina „przemocowa”

Metody pracy z adolescentem:

dialog sokratejski, tabela + i -, psychoedukacja, dialog motywujący

Pomoc psychologiczna parom i małżeństwom:

Stworzenie i utrzymanie satysf. i poprawnie funkcjon. związku jest swoistym zadaniem rozwojowym okresu dorosłości, Jakość relacji–subiektywna relacja związku przez partnerów–usłyszeć to od obu stron, Zadowolenie ze związku = satysfakcja z relacji

Rodzaje niedojrzałości w relacji:

intelektualna, emocjonalna, społeczna

Style więzi:

bezpieczny, lękowy, unikający, lękowo-unikający

Style relacji w parze:

związek: w stałym konflikcie, zubożały uczuciowo, celowy, z wyłącznością

Style interakcji w parze:

wzajemnie obwiniająca się, wzajemnie unikająca się, mieszany styl interakcji, styl interakcji: symetryczny, komplementarny, mieszany

Typy związków dysfunkcjynych:

formalny, dysharmonijny, niedojrzały, wybuchowy, histeryczny, socjopatyczny, rywalizacyjny

Do dysfunkcjonalności związku zalicza się;

zdrady, przemoc, skrajne zaniedbanie emocjonalne, szeroko rozumiane nałogi, alkoholizm lub narkomanię, odmienną orientację seksualną jednego z małżonków, poligamia i bigamia

Predyktory powodzenia i niepowodzeniu w związku:

atrakcyjność relacji, opór przed rozstaniem, obecność alternatywnych rozwiązań

Metody pracy z parami:

konsultacje, poradnictwo, psychoedukacja, psychoterapia, interwencja kryzysowa, poradnistwo/terapia psychoseksuologiczna, coaching

Problemy etyczne związane z pracą:

zasada neutralności, zasada poufności, uwikłanie we własny system wartości, zachowanie tajemnicy przed sądem w przypadku rozwodu

Cele pomocy chorym somatycznie:

Ochrona przed pogł. się trudności emocj., urazów psychicznych, Wzmacnianie osobis. potenc. i identyf. zasobów, Poszerz. repertuaru strategii radz. sb z chorobą, Zwiększ. autonomii i wzmacn. pocz. spraw. i kontroli, Pomoc w adapt. do długotr. leczenia

Obszary diagnozy osób chorych somatycznie:

specyfika choroby, stan zdrowia, aktualna sytuacja życiowa, potrzeby, możliwości, percepcja kontroli własnego zachowania, przekonania dotyczące choroby i leczenia, motywacja do leczenia, dostępność wsparcia społecznego, zaufanie i relacje z personelem med