Prawo UE

prawo pierwotne UE obejmuje

1. traktaty założycielskie, łącznie z traktatami uzup. i, zmieni.tr. zał. oraz protokołami i załącznikami załąc. do traktatów (art. 52 TUE) 2. Umowy (traktaty akcesyjne) 3. konwencje (które?) 4. 1 i 2 traktat budżetowy 5. ogólne zasady prawa 6. um. mdz.

prawo pierwotne pochodzi od

państw członkowskich

prawo pierwotne określa

cele, strukturę i zasady funkcjonowania Unii, ma charakter konstytucyjny

prawo pierwotne może określać

prawa i obowiązki jednostek (skutek bezpośredni)

prawo pierwotne jest

hierarchicznie wyższe od prawa pochodnego

każdy akt prawa pochodnego UE musi mieć

swoją podstawę traktatową

wykładni prawa pierwotnego dokonuje

TSUE

TSUE nie może

kontrolować legalności prawa pierwotnego

prawo pochodne UE obejmuje

1. rozporządzenia 2. dyrektywy 3. decyzje 4. akty nienazwane (soft law) <zalecenia i opinie

o hierarchii aktu prawa pochodnego decyduje to, czy

możemy zaklasyfikować go jako akt ustawodawczy czy nie

rozporządzenie to

wiążący akt prawny

rozporządzenie musi

być stosowane w całości na całym obszarze UE (bezpośrednio stosowane)

rozporządzenie

ujednolica prawo p. czł

dyrektywa to

akt prawny wyznaczający cel, który muszą osiągnąć wszystkie państwa UE

sposób osiągnięcia celu zawartego w dyrektywie określają

poszczególne państwa za pośrednictwem własnych aktów prawnych

decyzja jest

wiążąca dla tych podmiotów dla których została skierowana

decyzja jest stosowana

bezpośrednio wobec adresatów

akt ustawodawczy

rozporządzenie ustawodawcze, dyrektywa ustawodawcza lub decyzja ustawodawcza

akty prawa pochodnego niewiążące

zalecenie i opinia

zalecenie

nie jest wiążące

opinia

akt za pomocą którego instytucje mogą wydać niewiążące oświadczenie

opinie mogą wydawać

Instytucje UE (Komisja, Rada, Parlament), Komitet Regionów oraz Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny

implementacja

państwo wydaje akt prawa wewnętrznego (krajowego) powszechnie obowiązującego, który będzie oddawał cel dyrektywy (implementowanej)

minimalna harmonizacja

ma miejsce gdy dyrektywa nakłada zestaw minimalnych wymagań, które mają zostać wprowadzone przez kraj UE

maksymalna harmonizacja

oznacza, że kraje UE nie mogą ustalać wymagań bardziej rygorystycznych niż te określone w dyrektywie

transpozycja dyrektywy

wprowadzenie jej w wyznaczonym czasie do krajowego porządku prawnego za pomocą wydania odpowiednich aktów krajowych w celu zapewnienia jednolitego i jednoczesnego stosowania prawa unijnego we wszystkich państwach członkowskich.

najczęstsze termin na transpozycję dyrektywy

2 lata

orzeczenie van duyn

skutek bezpośredni dyrektywy (wertykalny)

orzeczenie marshall i faccini dori

dyrektywy nie mają skutku bezpośredniego horyzontalnego

orzeczenie francovich

warunki odpowiedzialności odszkodowawczej

zwykła procedura ustawodawcza polega na

przyjęciu rozporządzenia, dyrektywy lub decyzji wspólnie przez PE i Radę na wniosek Komisji (art 294 TUE)