Temat 1. Farys

Farys

Jeździec, u Arabów Beduinów sensie zaszczytnym

Kasyda

Forma poezji arabskiej w sensie pochwalnym

Otchłań

Pojawia się w Farysie. Romantyczna obsesja. To przepaść wypełniona chmurami, szalony pęd przez pustynię czy mrok. obraz świadomości. Metafora myślenia związana z życiem i śmiercią. Symbol egzystencjonalnej i metafizycznej głębi, chosu itd.

Gdzie występuje otchłań?

Farys, Kordian, Nie-boska Komedia, Żeglarz, Chrystus objawiający się Pankracemu stoi nad przepaścią.

Jaki jest Mickiewiczowski Farys?

nieustraszony, dumny, dąży do osiągnięcia wolności. Jednoczy się z całym światem. Kleiner zauważył, że Farys musiał najpierw pokonać przeszkody duszy, a dopiero później przechodzi do fizycznej walki z huraganem

Farysowski, szalony bieg przez pustynię

Staje się symbolem i znakiem doświadczenia wewnętrznego.

na jakich płaszczyznach rozgrywa się bieg przez pustynię?

Na dwóch - piaszczystym horyzoncie i błękitnym bezmiarze nieba. Na końcu obie przestrzenie się łączą. od początku utworu są do siebie zbliżone przez zabiegi poetyckie

1. zabieg poetycki: porównanie

jeźdźca do łodzi ponad falami. Błękit morza-błękit nieba

2. zabieg poetycki: Koń opisany metaforami

burzliwa, chmura, gwiazda, jutrzenka, wiatry, błyskawica, ptak

3. zabieg poetycki: Sposób jazdy araba

“coraz wyżej, coraz wyżej”.

Tadż-ul-Fechr

na Wschodzie - hrabia Wacław Rzewuski. Mickiewicz napisał Farysa na jego cześć. Rzewuski stał się mitem przez swoją śmierć. Prawdopodobnie zginął w walce powstańczej (mógł zginąć z ręki chłopów)