rabbia die Esperanto:

Kolero estas miskonsilo.

Post kolero venas favoro.

La kolero de Tom malutilis al ilia geedzeco.

Kiam mi maldece kondutis kontraŭ mia patro lia vizaĝo pro kolero ruĝegiĝis.

La kolero ne konvenas al la filozofo.

“Vi tute ne estas ĝentila,” diris la feino sen kolero. “Bone, ĉar vi estas tiel servema, mi faras al vi donacon, ke ĉe ĉiu vorto, kiun vi parolos, eliros el via buŝo aŭ serpento aŭ rano.”

Ni estis plenaj de kolero kontraŭ la murdinto.

Estis kvazaŭ kolero en lia voĉo.

La kolero nebuligis lian saĝon.

En lia kolero lin minacas apopleksio.

Kolero pravecon ne donas.

Per insulto kaj kolero ne klariĝas afero.

Mi disigis min en kolero de mia amiko.

Pekinto pentas --kolero silentas.

Kaptis lin senbrida kolero.