pedra die Esperanto:

Mi ne povas naĝi pli bone ol ŝtono.

Estas ŝtono en mia ŝuo.

Sur la tero kuŝas ŝtono.

Mi deziras esti ŝtono.

Post la mondmilito ĉi tie ne restis ŝtono sur ŝtono.

Eĉ ŝtono verdiĝas, se ĝi longe ne moviĝas.

Kia ŝtono estas tio?

Kiam ili tralegis tion, kio estis skribita sur la ŝtono, la plijuna frato diris:

Gasto en tempo malĝusta estas ŝtono sur brusto.

Ruliĝanta ŝtono ne fariĝas muska estas proverbo.

Kontraŭ vesto malbona konspiras ĉiu ŝtono.

Tondilo, ŝtono, papero.

“Mi faras al vi donacon,” daŭrigis la feino, “ke ĉe ĉiu vorto, kiun vi diros, el via buŝo eliros aŭ floro aŭ multekosta ŝtono.”

Kiu regalas per ŝtono, tiun oni dankas per bastono.

Per unu ŝtono oni du ĵetojn ne faras.