a lui Weißrusse:

Той, хто яшчэ нядаўна думаў, што ён нечым кіруе, апынаецца раптам у драўлянай скрынцы, ляжыць нерухома, і ўсе навокал разумеюць, што цяпер ад яго ніякай карысці, спальваюць яго ў печы.

Ёсць там дрэва, з выгляду падобнае на папяровую шаўкоўніцу, але з чорнай карой, кветкі якога ззяюць на чатыры бакі свету. Яно завецца шаўкоўніцай блукання. Калі зрабіць з яго падвеску на пояс — болей не заблукаеш.

Калі хочаш дачакацца ад мужчыны шлюбнай прапановы, добра яго накармі!

На плошчы Рынак ёсць чатыры фантаны з статуямі Нептуна, яго жонкі Амфітрыты, Дыяны і Адоніса.

«Хлуснёй у паратунак» мы называем няпраўду, сказаную, каб не крыўдзіць чалавека або апраўдаць яго спадзяванні.

«Сягоння хавалі малочніка. Прыйшло шмат народу, бо ўсе ў вёсцы яго ведалі». — «О, у Лінсхотэне ёсць малочнік?» — «Ну, не, цяпер ужо не!»

З пункту гледжання граматыкі з гэтым сказам усё ў парадку, але я лічу, што насамрэч ніхто не стаў бы яго ўжываць.

Ён марыў знайсці работу, але яго забралі ў армію.

Калі ў кандыдата спыталі пра яго палітыку, ён даў толькі туманны адказ.

У ранняй творчасці пісьменніка праяўляліся тыя ж тэмы, што і ў яго сталых творах.

Буда, уражаны клопатам труса, перанёс яго на месяц і пакінуў у такім выглядзе на векі вякоў.

У яго два алоўкі: адзін доўгі і адзін кароткі.

Цяжка любіць некага, калі ты не ведаеш, што ён любіць цябе так жа моцна, як ты любіш яго.

Яны яго паважаюць.