vedieť die Esperanto:

Mi ne scias, kiu estas la mesaĝo de „Lost”, sed mi scias tiun de Twitter: ĉiu volas esti grava.

„Hipopotomonstroseskvipedaliofobio estas longa vorto, ĉu ne?” „Jes, sed ĉu vi scias, kion ĝi signifas?” „Ne, fakte ne.” „Ĝi signifas timo pri longaj vortoj.” „Kia ironio.”

Mi ne scias, kio okazas al mi, eble pro la hieraŭa restoracimanĝo, mi trapasis la matenon vomante.

Tiu estas la plej bona afero de post tranĉita pano! Tamen, mi ne scias kiu estis la plej bona afero antaŭ tranĉita pano.

Kiu scias?

Multaj deziras manĝi grasajn kaj dolĉajn manĝaĵojn, kiuj estas la plej danĝeraj por ilia sanstato. Kaj tion ili jam bone scias.

Ne kredu ĉion, kion vi aŭdas - ne diru ĉion, kion vi scias - ne faru ĉion, kion vi emas.

El la dirita regulo sekvas, ke se ni pri ia verbo ne scias, ĉu ĝi postulas post si la akuzativon (t. e. ĉu ĝi estas aktiva) aŭ ne, ni povas ĉiam uzi la akuzativon.

Eble amado pli gravas ol amatado. Mi vere ne scias tion.

Mi ne scias la kialon, sed estas ĉiam mia dekstra ŝuo, kiu unue eluziĝas. Ĉu mi neĝuste piediras.

Mi ne scias kiel ŝi mankas en miaj sonĝoj. Eble esti ŝi ne volas, por ke ŝi ne ĝenu min.

Se neniu scias ke io ekzistas, estas preskaŭ la sama, kvazaŭ ĝi ne ekzistus.

Mi scias ke vi opinias, ke vi komprenis kion laŭ via penso mi diris, sed mi ne certas ĉu vi konsciis, ke kion vi aŭdis ne estas kion mi celis.

Ŝajnas al mi, ke ni jam interrenkontis. Kie? Mi ne plu memoras. Ĉu vi scias?

Altranĉadon mi iom scias, sed nur tiom, ke mi povus tranĉi kolumon.