Zasady nadrzędne [prawidłowej] rachunkowości - 3

Zasada ostrożności, zwana również, zasadą ostrożnej wyceny [art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości] zakłada:

Wycenę aktywów lub przychodów na dzień bilansowy według możliwie najniższych wartości, a równocześnie wycenę zobowiązań i kosztów na bazie możliwie najwyżej wartości tak, aby nie spowodować zniekształcenia wyniku finansowego

Zasada ostrożności wyraża się w stosowaniu pewnych reguł, np.:, nie wyżej niż cena rynkowa”, lepszy zysk mniejszy niż przesadzony”, oznacza to że:

W sytuacjach wątpliwych zasoby majątkowe na dzień bilansowy należy wycenić po cenach możliwych do uzyskania na rynku

Stosując zasadę ostrożnej wyceny, przyjmuje się że po pierwsze:

Składniki majątku wycenia się zgodnie z zasadą niższej wartości

Stosując zasadę ostrożnej wyceny, przyjmuje się że po drugie:

Zobowiązania wycenia się zgodnie z zasadą najwyższej wartości

Stosując zasadę ostrożnej wyceny, przyjmuje się że po trzecie:

Uwzględnia się tylko przychody i zyski zrealizowane

Stosując zasadę ostrożnej wyceny, przyjmuje się że po czwarte:

Uwzględnia się tylko koszty uprawdopodobnione

Zasada zakazu kompensat [art. 7 ust. 3]:

Wyraża się tym, że wartość poszczególnych składników aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów w sprawozdaniu finansowym, wykazuje się oddzielnie, nie można ich dobrowolnie kompensować, to należy je ująć jako różnicę między nimi