przezroczysta warstwa wykończeniowa farby, położona na powierzchni obrazu olejnego lub temperowego, zmieniająca zabarwienie partii pokrytej laserunkowo;
skupione odbicie światła, zaznaczone na obrazie jasną farbą, stosowany w malarstwie dla podkreślenia plastyki i połyskliwości fragmentów (np. na gałce ocznej, zbroi, szkle, itp.), gł. w technice olejnej XVI-XX w.;
nałożenie farby pędzlem lub szpachlą o wyraźnej wypukłości, stosowane w malarstwie (gł. olejnym); służyło początkowo do zaakcentowania efektów światła; impresjoniści pokrywali większe partie obrazu dla uzyskania bardziej urozmaiconej faktury
miękki modelunek malarski, o łagodnych przejściach światło- cieniowych, zacierający wyrazistość konturu, sprawiający wrażenie oglądania malowidła przez mgłę lub dym; typowy dla Leonarda da Vinci i jego szkoły
sposób ujęcia obrazu, polegający na użyciu ciemnej tonacji barwnej, w której postacie i przedmioty wydobyte są z mrocznego tła ostrym światłocieniem, stosowany gł. w baroku
sposób kształtowania kompozycji za pomocą gry światła, charakterystyczny dla baroku; monochromatyczny - uwypuklenie światła przy dominującej tonacji jednobarwnej; kolorystyczny – światło jako czynnik wyzwalający wibrację kolorystyczną