| Frage | Antworten | |||
|---|---|---|---|---|
|
mają ślady połączeń z żebrami w postaci parzystych dołków żebrowych doczaszkowych i doogonowych na końcach trzonów oraz dwa symetryczne dołki żebrowe wyrostka poprzecznego, wyrostki kolczyste wysokie
|
||||
|
głowa żebra zestawia się z dołkami żebrowymi doczaszkowymi i doogonowymi sąsiadujących kręgów, a guzek żebra zestawia się z dołkiem żebrowym wyrostka poprzecznego
|
||||
|
głowa żebra
|
||||
|
guzek żebra
|
||||
|
krótkie, o spłaszczonych głowach i dołach; grzebienie dobrzuszne występują wyraźnie na trzonach kręgów początkowych i końcowych
|
||||
|
wysokie, pochylone ku tyłowi, przednie krawędzie ostre a tyle zgrubiałe, często wyżłobione rynienkowatym, podłużnym wgłębieniem
|
||||
|
jego wyrostek kolczysty jest ustawiony pionowo
|
||||
|
kręg przeponowy
|
||||
|
z przodu na wyrostkach poprzecznych, poczynając od kręgu przeciwpochyłego ku tyłowi
|
||||
|
mocno zredukowane i w zasadzie zastąpione odpowiednimi powierzchniami stawowymi
|
||||
|
trzony kręgów stosunkowo najdłuższe i najlepiej wykształcone (zwłaszcza u bydła), głowy i doły znacznie spłaszczone
|
||||
|
skierowane do przodu; tylko u bydła ustawione pionowo, a nawet lekko ku tyłowi
|
||||
|
przyjmują postać dużych blaszek (zwłaszcza u dużych ssaków); poziome u bydła i konia, prawie poziome u świni, ustawione skośnie w dół i do przodu u mięsożernych
|
||||
|
osadzone na wyrostkach stawowych doczaszkowych
|
||||
|
wyrostki suteczkowato-stawowe
|
||||
|
zespalają się ze sobą za pomocą kościozrostu w zwartą kość krzyżową
|
||||
|
tak
|
||||
|
stopniowo maleją ku tyłowi i stają się węższe
|
||||
|
kształt trójkąta
|
||||
|
podstawę kości krzyżowej skierowaną doczaszkowo i wierzchołek kości krzyżowej zwrócony doogonowo
|
||||
|
zależny od gatunku; jest bogato i różnorodnie rzeźbiona
|
||||
|
gładka i mniej lub bardziej zaklęśnięta
|
||||
|
przednia część powierzchni miednicznej trzonu kręgu krzyżowego I
|
||||
|
charakterystyczne linie (kresy) poprzeczne, stopniowo zacierające się ku tyłowi, będące śladem zrostu trzonów poszczególnych kręgów krzyżowych
|
||||
|
u konia
|
||||
|
zrastają się w grzebień krzyżowy pośrodkowy lub zanikają
|
||||
|
zespolone otwory kręgowe kręgów odcinka krzyżowego
|
||||
|
od strony powierzchni dogrzbietowej – otwory krzyżowe dogrzbietowe, od strony powierzchni miednicznej – otwory krzyżowe dobrzuszne
|
||||
|
silnie rozwinięte wyrostki poprzeczne kręgu krzyżowego I, a u niektórych gatunków także kręgu krzyżowego II
|
||||
|
służą do zestawienia z kością biodrowa za pomocą powierzchni uchowatej
|
||||
|
stopniowo zmniejszają się ku tyłowi i zatracają cechy przeciętnych kręgów, co wyraża się zanikaniem łuków wraz w występującymi na nich wyrostkami oraz postępującym uwstecznianiem trzonów
|
||||
|
tylko na pierwszych pięciu
|
||||
|
lekko wypukłe
|
||||
|
na dolnych powierzchniach 3-5 początkowych kręgów
|
||||
|
mogą się zamykać i tworzyć łuki naczyniowe
|
||||
|
u psa i bydła
|
||||
|
tętnica krzyżowa pośrodkowa
|
||||