Moja lekcja

Edward Osóbka Morawski

Przewodniczący PKWN, później Rządu Tymczasowego iTRJN.

Jan Rzepecki

Pułkownik. Z jego inicjatywy powstało Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość”, organizacja konspiracyjna, która walczyła po wojnie z komunistami.

Jan Stanisław Jankowski

Ostatni Delegat Rządu na Kraj w randze wicepremiera rządu, skazany w procesie szesnastu.

Stanisław Mikołajczy

W latach 1943 –1944 był premierem rządu na uchodźctwie. Po wojnie został wicepremierem TRJN. Przywódca PSL, najsilniejszej partii opozycyjnej wobec komunistów. Po sfałszowanych wyborach 1947 r. opuścił kraj.

Władysław Gomułka

Polski działacz komunistyczny, I sekretarz PPR 1943 –1948 odsunięty od władzy w okresie stalinizmu za głoszenie haseł nawołujących do walki o „polską drogę do komunizmu”. I sekretarz KC PZPR od października 1956 – 1970 r.

Bolesław Bierut

Polski polityk komunistyczny. Przewodniczący KRN od 1.01.1944 r. Prezydent Polski w latach 1947 – 1952. Przewodniczący PZPR w latach 1948 – 1956.

Józef Cyrankiewicz

Premier Polski w latach 1947 –1952, 1954 –1970. Działacz PPS, później PZPR. Zdecydował o użyciu wojska przeciwko robotnikom podczas wydarzeń czerwcowych w Poznaniu w 1956 r.

Rotmistrz Witold Pilecki

Jeden z najsłynniejszych żołnierzy wyklętych. Żołnierz AK. Stworzył organizację konspiracyjną w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, z którego uciekł. Autor raportu o Holocauście. Wierny rządowi emigracyjnemu, został skaz

Gen. August Emil Fieldorf „Nil”

Generał brygady wojska polskiego, dowódca Kedywu AK. Po wojnie wywieziony do obozu pracy na Uralu, gdzie przebywał 1945-1947. Aresztowany w 1950 r. przez UB. Skazany po sfingowanym procesie pokazowym I stracony przez władze komunistyczne w 1953 r.

Marian Bernaciak

Major, pseudonim „Orlik”. Dowódca oddziału podziemia niepodległościowego po wojnie. Działał na Lubelszczyźnie.

Franciszek Jaskulski

seudonim „Zagończyk”. Dowódca oddziału partyzanckiego podziemia niepodległościowego po wojnie, który działał na Kielecczyźnie.

Zygmunt Szendzielorz

Pseudonim „Łupaszka”. Dowódca 5 Wileńskiej Brygady AK walczącej po wojnie z komunistami. Żołnierz podziemia antykomunistycznego.

Jan Rodowicz „Anoda”

Żołnierz Szarych Szeregów, uczestnik Akcji pod Arsenałem, walczył w Powstaniu Warszawskim. Aresztowany przez MBP w 1948 r. Zginął w więzieniu na początku 1949 r.

Danuta Siedzikówna

Pseudonim „Inka”. Sanitariuszka 5 Wileńskiej Brygady AK. Działała w podziemiu antykomunistycznym. Aresztowana i torturowana przez UB. Wykonano na niej karę śmierci w 1946 r.

Jan Nowak –Jeziorański

Kurier i emisariusz Komenfy Głównej AK i Rządu RP w Londynie. Od 1951 r. kierował Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa.

Hilary Minc

Minister przemysłu i handlu od 1944 r. do 1949 r. (PKWN, Rząd Tymczasowy, TRJN). Przeprowadził nacjonalizację przemysłu.

Konstanty Rokossowski

Marszałek Polski i ZSRR. Dowódca Wojska Polskiego pod dojściu do władzy komunistów, lojalny wobec ZSRR. Odsunięty od władzy w związku z wydarzeniami 1956 r. Wyjechał do ZSRR.

Stefan Wyszyński

Prymas Polski w latach 1948 –1981, tzw. Prymas Tysiąclecia. Internowany przez władze PRL w latach 1953 – 1956.

Edward Ochab

I Sekretarz KC PZPR po śmierci Bieruta w 1956 r.

Bolesław Piasecki

Twórca Stowarzyszenia PAX, zwolennika współpracy katolików z władzami komunistycznymi.

Andrzej Wajda

Polski reżyser filmowy, jeden z twórców tzw. polskiej szkoły filmowej. W 2000 r. otrzymał Oskara za całokształt swojej twórczości.

Andrzej Munk

Polski reżyser filmowy, jeden z twórców tzw. polskiej szkoły filmowej. Autor takich filmów jak „Eroica”, „Zezowate szczęście”.

Adam Rapacki

Minister spraw zagranicznych PRL, który w 1957 r. zgłosił na sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ plan wprowadzenia strefy bezatomowej w Europie Środkowej.

Adam Michnik

Student historii Uniwersytetu Warszawskiego wydalony w z uczelni za

Henryk Szlajfer

Student Wydziału nauk Ekonomicznych UW, który wraz z Adamem Michnikiem został relegowany z uczelni co zainicjowało protesty studenckie w marcu 1968 r. Za swoją działalność był kilkukrotnie więziony.

Edward Gierek

Sekretarz KC PZPR od grudzenia 1970 r. do sierpnia 1980 r. Dążył do zbudowania „drugiej Polski”, z czym wiązał się rozwój przemysłu, budownictwa itp. dzięki nowym technologiom zakupionym na kredyt.

Piotr Jaroszewicz

Premier PRL w latach 70-ych.