romantyzm

Romantyzm odrzucił praktyczność rozumu, zwracając uwagę na wartości serca, emocje

literaci czerpią ze źródeł ludowych, biorą pomysły na dzieła z ludowych opowieści (patrz: A. Mickiewicz "Ballady")

Romantyzm to kierunek w literaturze i sztuce, który był bardzo popularny w XIX wieku. W romantyzmie ważne było wyrażanie emocji, indywidualizm i miłość do natury. Często pojawiały się też motywy tajemniczości i egzotyki.

literatura, ale także muzyka, malarstwo, teatr i architektura zostały silnie dotknięte romantycznym duchem. W muzyce, na przykład, pojawiły się kompozycje pełne emocji i namiętności, takie jak symfonie Fryderyka Chopina czy utwory Ludwiga van Beethovena

W malarstwie romantycznym często ukazywano krajobrazy pełne tajemniczości i egzotyki.

W romantyzmie powstato wiele znanych dzieł literackich. Niektóre z nich to "Dziady" Adama Mickiewicza, "

romantycy często skupiali się na wyrażaniu silnych emocji, takich jak miłość, tęsknota czy gniew. Po drugie, często podkreślali indywidualizm i unikalność jednostki. Po trzecie, romantycy często oddawali hołd naturze i jej pięknu

Wśród nich znalazła się epopeja narodowa "Pan Tadeusz" oraz "Dziady". "Nie-boska komedia" Zygmunta Krasińkiego oraz "Kordian" Juliusza Słowackiego.

romantycy mieli uczucia iodrębność jednostki ludzkiej, jej odmienność i indywidualność

Romantyzm odrzucił praktyczność rozumu, zwracając uwagę na wartości serca, emocje. Polemizował też z przekonaniem, że postęp osiąga się dzięki pracy całych społeczeństw

Powszechnym tematem w literaturze romantyzmu był patriotyzm i walki wyzwoleńcze oraz nieszczęśliwa miłość

Romantycy kierowali się irracjonalizmem – poznawali świat poprzez marzenia, sny, intuicję, wiarę.

Romantyzm to przełomowa epoka w muzyce, trwała od 1827 do ok. 1910 roku, jej prekursorem był wybitny kompozytor – Ludwig van Beethoven

Romantyzm powstał jako reakcja na gwałtowne zmiany społeczne i polityczne, wywołane rewolucją przemysłową oraz rewolucją francuską 1789 roku

TWÓRCY POLSKIEGO ROMANTYZMU: Adam Mickiewicz. Juliusz Słowacki. Zygmunt Krasiński. Cyprian Kamil Norwid. Aleksander Fredro i in.

nazwy epoki, należałoby sięgnąć do łacińskiego słowa "romanus", co oznacza rzymski, jednak określenie to zmieniało swoje znaczenie, z czasem zaczęto go używać w stosunku do tubylczych języków

Epoka romantyzmu to okres, kiedy najbardziej skupiano się na życiu wewnętrznym człowieka

Dla romantyków ważna była duchowość, emocje i uczucia. Pociągała ich także odrębność jednostki ludzkiej, jej odmienność i indywidualność

prąd ideowy, literacki i artystyczny, który pojawił się w Europie na początku XIX wieku, charakteryzujący się nastrojowością i uczuciowością oraz odwołaniami do fantastyki, kultury ludowej i patriotyzmu

postawa życiowa cechująca się idealizmem, skłonnością do marzeń i nadmierną uczuciowością, cecha czegoś nastrojowego.

Wyrazy pokrewne: romantycznie, romantyczność, romantyczny, romantyk, romantyczka

Przykłady użycia: Polski romantyzm rozpoczął się wraz z wydaniem „Ballad i romansów” Mickiewicza. W mieszkaniu dominuje minimalizm z nutką romantyzmu.

Jednymi z przedstawicieli tego nurtu są Adam Mickiewicz oraz Juliusz Słowacki.

niezwykły, marzycielski, poetyczny to najpopularniejsze synonimy "romantyczny" w tezaurusie polski

Cechy malarstwa romantycznego Do najważniejszych wyznaczników zaliczyć trzeba bogactwo barw oraz kontrastowość światłocienia

Został wykonany jako reakcja na zmiany społeczne i polityczne wywołane rewolucją przemysłową i rewolucją francuską z 1789 roku. Był formą buntu przeciwko ustalonym regułom społecznym

Według romantyków świat dzielił się na to, co widzialne (materialne) i poznawalne zmysłowo oraz na to, co niewidzialne (duchowe) – dające się poznać jedynie za pomocą środków pozarozumowych, takich jak wiara i intuicja.

historyzm – fascynacja dawnymi epokami, przede wszystkim średniowieczem, zainteresowanie gotycyzmem. „Mroki średniowiecza” stanowiły reakcję na oświeceniowy racjonalizm i porządek,

mistycyzm, poszukiwanie przeżyć duchowych i pozaracjonalnych, reprezentowany przez takich twórców jak William Blake czy Juliusz Słowacki,

mesjanizm (w Polsce reprezentowany przez tzw. Koło Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego), winkelriedyzm (stworzony przez Juliusza Słowackiego jako odpowiedź na Mickiewiczowski mesjanizm),

bajronizm (termin powzięty od nazwiska angielskiego poety George’a Gordona Byrona), werteryzm (termin powzięty od imienia głównego bohatera powieści epistolarnej Johanna Wolfganga Goethego Cierpienia młodego Wertera),

prometeizm, wallenrodyzm, frenezja romantyczna (skłonność do przesycania świata przedstawionego motywami zbrodni, szaleństwa, okropności, nieokiełznanych namiętności).

W literaturze i malarstwie zazwyczaj wyodrębnia się następujące fazy romantyzmu: wczesny romantyzm (około 1789–1806), pełny romantyzm (około 1806–1814), późny romantyzm (około 1814–1847

w okresie wojen napoleońskich wzmożenie tendencji patriotycznych zainteresowanie dialektami i ustnymi przekazami literackimi