XIII rozdział

Domniemaniem prawnym (praesumptio iuris)

nazywa się szczególnego rodzaju regułę dotyczącą wiążącego ustalania faktów sformułowaną w przepisie prawnym (a więc ustaloną przez prawodawcę) adresowaną do organu stosującego prawo i nakazującą mu:

Rodzaje domniemań prawnych:

a)(domniemanie formalne) uznawać za istniejący jakiś stan faktyczny istotny z prawnego punktu widzenia, dopóki nie zostanie wykazane,że miał czy ma miejsce jakiś stan przeciwny

-

b)(domniemanie materialne) uznawać za udowodniony jakiś fakt B, jeżeli w postępowaniu został należycie ustalony fakt A.

Domniemanie prawne dzieli się na:

a) obalalne (wzruszalne) - domniemania dopuszczające dowód przeciw domniemaniu. (praesumptio iuris tantum)

-

b) nieobalalne (niewzruszalne) - domniemania nie dopuszczające dowodu przeciw domniemaniu (praesumptio iuris ac de iure)

Rola domniemań:

a) ułatwiają przeprowadzenie postępowania w pewnych sprawach,

-

b) ułatwiają sytuację procesową określonych podmiotów poprzez przerzucenie ciężaru dowodu na drugą stronę procesową, którą uważa się za silniejszą.

Domniemania faktyczne (praesumptio facti)

wnioskowanie, w którym na tej podstawie, że ustalono jakieś fakty, wnioskuje się, że miały albo mają miejsce jakieś inne fakty.