góry są trwałe, podczas gdy człowiek jest kruchy. Góry wywołują “mgliste przeczucie”, czyli nastrój, który występuje, gdy widzi się zarys szczytów, które są niezmienne w krajobrazie. Góry są więc symbolem nieskończoności.
Przykład 1. Tetmajer Na żelaznej drodze przed Reglami
przeżycia estetyczne, metafizyka objawień, pieśń Idzie na pola – Karłowicz skomponował do niej muzykę, mówił, że odczuwał ulgę i nieskończoność w obecności gór;
była plastyczna; góra to oaza spokoju i wieczności; wiersze były dekadenckie – smutek jako stała kondycja człowieka. Góry pomagają nabrać siły w stanach lękowych i depresyjnych.