Spinoza dokonał krytyki przyczynowości celowej. Twierdził, że człowiek i jego czyny są poddane mechanizmowi przyrody. Nie ma w świecie przypadku ani wolności. Cokolwiek się dzieje jest konieczne. Wszystko jest poddane wiecznym prawom.
Myśl i rozciągłość są atrybutami jednej substancji - Boga. Bóg posiada nieskończenie wiele przymiotów, ale myśl i roc=zciągłość są dostępne czlowiekowi. Przez takie rozumowanie został przezwyciężony dualizm między myślą a materią.