Moja lekcja

Nazwa abstrakcyjna

Desygnat nazwy nie istnieje empirycznie lub nie można go sobie wyobrazić. Określają cechę wspólną wielu rzeczy/osób (przedsiębiorczość), stany/zdarzenia (kradzież), liczby, pewien stosunek (równość), procesy itp.

Nazwa konktretna

Desygnat nazwy istnieje empirycznie (np. samochód) lub można je sobie wyobrazić istniejące (np. Harry Potter lub inne postacie mityczno-fantatstyczne).

Nazwy generalne

Przypisywana jest desygnatowi ze względu na jego konkretną cechę (np. książka (zbiór papieru z dwoma okładkami i tekstem), Największe miasto w Polsce, szkoła).

Nazwy indywidualne

Została przypisana danemu desygnatowi w sposób konwencjonalny (Polska, Warszawa, Arystoteles).

Nazwy ogólne

Ma w swoim zakresie więcej niż jeden desygnat (książka)

Nazwa jednostkowa

Ma jeden desygnat „Naj... człowiek na świecie"

Nazwy puste

Nic nie oznaczają, nie mają desygnatu, (krasnoludek, plantacja kawy w Polsce, dziewiąty kontynent świata).

Nazwy ostre

Mają jasno wyznaczony zbiór swoich desygnatów (zakres), (Sejm RP, obecna stolica Polski)

Nazwy nieostre

Nie mają jasnego zbioru swoich desygnatów, (pijak, złośliwy, klauzule generalne...)

Nazwa wyraźna

Treść nazwy jest jasna (człowiek, Rozporządzenie Rady Ministrów, matka)

Nazwa niewyraźna

Cieżko wskazać w sposób wyczerpujący desygnat nazwy (zdarzenie kulturalne, czyn społecznie szkodliwy,

Supozycja

Role znaczeniowe danej nazwy, kontekst w którym ją użyto

Supozycja prosta

Mamy z nią doczynienia, gdy używamy w odniesieniu do jej konktretnego lub konkretnych desygnatów (Pies zjadł kiełbasę – ten konkretny pies)

Supozycja formalna

Odnosi się do gatunku, anie poszczególnych przedstawicieli (koty nie piją wódki, pies nie miauczy, skorotka nie jest jaszczurem)

Supozycja materialna

Odnoszenie się do wyrazu jako takiego (Słowo autobus liczy 7 liter) – wypowiedź metajęzykowa.