biofizsukces

liposomami

nazywa się zamknięte, ciągłe powierzchnie składające się z dwu lub większej ilości warstw lipidu.

na zasadzie dyfuzji ułatwionej transportowane są

m.in. monosacharydy przez błony erytrocytów i niektórych innych komórek ssaków a gliceryna przez błonę erytrocytów człowieka i szczura, ale nie wołu

prawo ciągłości strumienia

mówi, Ŝe przez kaŜdy przekrój naczynia w tym samym czasie przepływa taka sama objętość cieczy, czyli przepływ jest stały i niezaleŜny od przekroju naczynia.

Prawo Hagena-Poiseuille'a

prawo fizyczne opisujące zaleŜność między strumieniem objętości cieczy a jej lepkością (która wynika z tarcia wewnętrznego), gradientem ciśnień (który jest bodźcem termodynamicznym powodującym przepływ płynu), a takŜe wielkościami opisującymi wielkość naczynia (długość, promień przekroju poprzecznego).

skurcz izowolumetryczny

nie powoduje zmiany objętości krwi w komorach

dyfrakcja

zjawisko fizyczne zmiany kierunku rozchodzenia się fali na krawędziach przeszkód oraz w ich pobliŜu. Zjawisko zachodzi dla wszystkich wielkości przeszkód, ale wyraźnie jest obserwowane dla przeszkód o rozmiarach porównywalnych z długością fali. Dyfrakcja uŜywana jest do badania fal, oraz obiektów o niewielkich rozmiarach, w tym i kryształów, ogranicza zdolność rozdzielczą układów optycznych

odbicie

nagła zmiana kierunku rozchodzenia się fali na granicy dwóch ośrodków powodująca, Ŝe pozostaje ona w ośrodku, w którym się rozchodzi. Odbicie moŜe dawać obraz lustrzany lub być rozmyte, zachowując tylko właściwości fali, ale nie dokładny obraz jej źródła.

załamanie

w fizyce to zmiana kierunku rozchodzenia się fali (refrakcja fali) związana ze zmianą jej prędkości, gdy przechodzi do innego ośrodka. Inna prędkość powoduje zmianę długości fali, a częstotliwość pozostaje stała.

efekt Doplera

zjawisko obserwowane dla fal, polegające na powstawaniu róŜnicy częstotliwości, a tym samym i długości fali, wysyłanej przez źródło fali oraz zarejestrowanej przez obserwatora, który porusza się względem źródła fali. Dla fal rozprzestrzeniających się w ośrodku, takich jak na przykład fale dźwiękowe, efekt zaleŜy od prędkości obserwatora oraz źródła względem ośrodka, w którym te fale się rozchodzą. W przypadku fal propagujących się bez udziału ośrodka materialnego, jak na przykład światło w próżn

plamka Airy'ego

krąŜek dyfrakcyjny – obraz punktu otrzymywany przy przejściu światła przez układ optyczny bez aberracji z kołową przesłoną aperturową

czopki odpowiedzialne są za widzenie

fotopowe

pręciki są odpowiedzialne za widzenie

skotopowe

czopki

zwane słupkami - światłoczułe receptory siatkówki oka. Czopki umoŜliwiają widzenie kolorów przy dobrym oświetleniu. Jest to widzenie fotopowe. Jakość wzroku pogarsza się przy zbyt intensywnym świetle (czopki ulegają przesyceniu)

ludzkie oko zawiera czopków

3 rodzaje, Pierwszy rodzaj reaguje głównie na światło czerwone (ok. 700 nm), drugi na światło zielone (ok. 530 nm) i ostatni na światło niebieskie (ok. 420 nm). WyróŜnienie tych trzech rodzajów czopków wpłynęło na opracowanie modelu kolorów RGB, stosowanego m.in. w skanerach, aparatach fotograficznych, monitorach komputerowych i telewizji

pręciki

światłoczułe receptory siatkówki oka. Odpowiadają za postrzeganie kształtów i ruchu. Pręciki umoŜliwiają czarno-białe widzenie przy słabym oświetleniu. Jest to widzenie skotopowe. Na siatkówce kaŜdego oka znajduje się około 100 milionów pręcików, głównie na jej obrzeŜach. Nie umoŜliwiają one jednak uzyskania tak dokładnych obrazów jak w przypadku czopków.

bezwzględny próg czułości oka

14 · 10 do - 17 , odpowiada to przy λ=510nm około 100 kwantom. Bezwzględny próg czułości siatkówki wynosi wartość bardzo małą, równą energii 1-8 kwantów

widzenie skotopowe

widzenie nocne – termin oznaczający pracę ludzkiego narządu wzroku w warunkach skrajnie niekorzystnych, czyli przy znikomej ilości światła. W odbieraniu bodźców świetlnych biorą wtedy udział wyłącznie pręciki, natomiast czopki są zupełnie nieaktywne. Podczas widzenia skotopowego człowiek widzi świat pozbawiony barw, czyli np. taki jak na czarno-białym filmie. MoŜliwe jest wtedy wyłącznie rozróŜnianie stopnia jasności elementów otoczenia, a i to przy niewielkiej gradacji tych stopni, a przy okazj

mikrofale

to fale elektromagnetyczne o małej długości fali zawierającej się w granicach od 30 cm do około 1 mm. Jest to rodzaj promieniowania, które rozchodzi się w postaci wzajemnie przenikających się drgań elektrycznych i magnetycznych. Są to najkrótsze fale spośród fal radiowych.

Boyle’a – Mariotte’a

ze wzrostem v gazu zmniejsza się jego ciśnienie

prawo Henry'ego

stęŜenie gazu rozpuszczonego w cieczy jest w stanie równowagi proporcjonalne do ciśnienia cząstkowego (p) gazu pozostałego nad cieczą, niezaleŜnie od obecności innych gazów

aeroembolizm

nadmiar gazów, które nie rozpuściły się we krwi w skutek zmniejszonego ciśnienia moŜe wydzielać się w postaci pęcherzyków i przy dostatecznie szybkim i duŜym spadku powodować zatory małych naczyń (embolie)

ebulizacja

zjawisko wrzenia płynów tkankowych w organizmie; u człowieka ma małe znaczenie, gdyŜ występuje na wysokości ponad 19 km, wcześniej pojawia się niedotlenienie

hipoksja= niedotlenienie

Działanie biochemiczne związane jest z powinowactwem tlenu do hemoglobiny. Ilość tlenu związanego z hemoglobiną spada wraz ze spadkiem ciśnienia cząsteczkowego i obniŜaniem ciśnienia atm. W wyniku hipoksji dochodzi do wielu zmian, głównie adaptacyjnych: - zwiększenie wentylacji płuc - przyspieszenie akcji serca - wzrost liczby erytrocytów i hemoglobiny

efekt Comptona

zderzenie fotonu z elektronem