TAKTYKA - rodz. ognia i strzelania

Manewr ogniem polega na

przenoszeniu wysiłku ogniowego z jednego kierunku na inny, stosownie do zaistniałych potrzeb pola walki oraz na ześrodkowaniu ognia do jednoczesnego lub kolejnego rażenia najważniejszych celów, a także podziale przy rażeniu różnych celów w jednym czasie.

Ześrodkowanie ognia polega na

skupieniu ognia pododdziału lub kilku środków ogniowych na jednym celu

Jaki jest cel stosowania ześrodkowania ognia?

planuje i prowadzi się go w celu rażenia bardzo ważnych obiektów, ogniem o dużym natężeniu, w krótkim czasie.

Podział ognia polega na

skierowaniu ognia pododdziału (środków ogniowych) do kilku celów aby jednocześnie je razić.

Co niszczy się w pierwszej kolejności, stosując podział ognia?

cele ważne

Przeniesienie ognia polega na

przerwaniu ognia prowadzonego do jednego celu i skierowaniu go na inny.

Kiedy przenosi się ogień?

w razie zniszczenia (zniknięcia) celu, pojawienia się nowego, ważniejszego lub konieczności udzielenia pomocy sąsiadowi (pododdziałowi wspierającemu), a także podczas wykonania na rozkaz przełożonego ześrodkowania ognia.

sposoby strzelania

w miejscu, podczas przystanku, podczas krótkich przystanków i w ruchu

Ogień w miejscu prowadzi się głównie

w obronie

Ogień podczas przystanku prowadzi się

z wozu bojowego wykonując jedno zadanie ogniowe z jednego przystanku

Ogień podczas krótkich przystanków prowadzi się

w ruchu przy czym w samym momencie strzału wóz bojowy zatrzymuje się, a po jego oddaniu natychmiast rusza naprzód.

Ogień w ruchu prowadzi się z

broni pokładowej bez zatrzymywania wozu bojowego.

rodzaje ognia

niszczący, czołowy, obezwładniający, skrzydłowy, krzyżowy, sztyletowy, pojedynczy, ciągły, punktowy, poszerzony, pogłębiony, posiewany, szybki ogień pojedynczy

Ogień niszczący prowadzi się w celu

całkowitego zniszczenia siły żywej i sprzętu bojowego przeciwnika

Ogień czołowy jest to ogień prowadzony

prostopadle do frontu celu. Jest on najbardziej skuteczny podczas ostrzeliwania celów głębokich.

Ogień obezwładniający stosuje się w celu

doprowadzenia przeciwnika do czasowej niezdolności do walki.

Ogień skrzydłowy jest to ogień prowadzony

do skrzydła celu. Jest on najbardziej skuteczny podczas ostrzeliwania celów szerokich.

Ogień krzyżowy jest to ogień prowadzony do

jednego celu co najmniej z dwóch kierunków. Stanowi on zazwyczaj połączenie ognia czołowego ze skrzydłowym.

Ogień sztyletowy prowadzi się

niespodziewanie w jednym określonym kierunku. Tego rodzaju ogień prowadzi się na małe odległości z dużym natężeniem. Ze względu na kierunek może on być skrzydłowy lub czołowy.

Ogień pojedynczy jest

zasadniczym rodzajem ognia prowadzonego z broni maszynowej. Zapewnia on obezwładnienie celu w krótkim czasie.

Ogień ciągły prowadzi się

w momencie szczególnego natężenia walki, zwłaszcza wówczas, gdy często zmienia się rodzaj celów.

Ogień punktowy prowadzi się do

celów małych, mając zaryglowane mechanizmy naprowadzania broni.

Ogień poszerzony prowadzi się do

celów szerokich mając odryglowany tylko mechanizm kierunkowy.

Ogień pogłębiony prowadzi się do

celów urzutowanych w głąb.

Ogień posiewany prowadzi się do

celów powierzchniowych (szerokich i głębokich) lub do celów dobrze zamaskowanych, których dokładne miejsce znajdowania się nie jest ustalone.

Szybki ogień pojedynczy stosuje się do

rażenia celów ważnych lub groźnych, znajdujących się na małych odległościach.